Nieuwjaarstoernooi

Zoals de traditie voorschrijft begonnen we de eerste badmintonavond van het nieuwe jaar met het Nieuwjaarstoernooi. Dit toernooi werd vanwege de aard, omvang en complexiteit door maar liefst vijf man georganiseerd, namelijk Frits, Jan ‘Tattoo’ M., Klaas Arie, Rob en Frans. Voor de heren had dit het voordeel dat ze zelf niet hoefden te badmintonnen. Het is inmiddels al lang geen publiek geheim meer dat deze heren enkel lid zijn van LBC vanwege de 3^e helft.

Deze heren slaagden erin een uitermate chaotisch toernooi te organiseren waarbij de enthousiaste deelnemers zeer gebrekkig en summier werden voorgelicht. Pas na afloop van het toernooi hadden de meeste deelnemers enig idee wat die avond de bedoeling was. Zelfs uw auteur moest de stukken drie keer doorlezen, om de bedoeling van de avond te kunnen doorgronden. Door de warrige uitleg bleek ik op enig moment bij de opgave van mijn score een kleine rekenfout te hebben gemaakt. Spijtig genoeg werd deze verrekening door het organisatiecomité uitvergroot, door mij tot fraudeur van de avond te benoemen… Zo ga je toch niet om met het grootste LBC-talent.

Tot onze grote vreugde was ook onze voormalige voorzitter Ron van de partij. Ron was in het verleden mijn ‘penvriend’. We schreven positief kritische epistels over elkaars prestaties. Dat ging gelukkig nooit te ver; alle fatsoensnormen werden natuurlijk gerespecteerd en er hoefde nimmer ingegrepen te worden. Tja, als je die Ron nu ziet spelen kan je haast niet geloven dat hij ooit bij de recreanten heeft gespeeld, wat een fenomeen. Tot mijn verbijstering won echter niet Ron, maar Jan W. het Nieuwjaarstoernooi! En dat terwijl Jan W. helemaal niet kan badmintonnen! Maar goed Jan beschikt wel sinds kort over een nieuw racket ter waarde van €1.560 ter compensatie van zijn gebrek aan talent. En dat heeft gewerkt, hulde! Ik hoorde overigens achteraf dat Ron een 100% score had en eigenlijk met de hoofdprijs naar huis had moeten gaan. Maar de schoorsteenmantel van Ron staat al vol met prijzen, dus heeft hij zijn score voor de jury verborgen weten te houden. Ron is niet alleen een groot badmintonner, maar ook een groot mens!!

Dit stukje schrijf ik overigens niet geheel uit vrije wil. Als ik dit stukje niet zou schrijven, dan zou het organisatiecomité ervoor zorgen dat ik als lid geroyeerd zou worden in verband met frauduleus handelen. Dit stukje komt wel wat later dan gepland. Sinds ik het huis uit ben geschopt, danwel het huis gillend heb verlaten word ik natuurlijk ook belast met allerlei huishoudelijke taken. Tot voor kort had ik geen idee waar dat witte ding in de bijkeuken (waar al die vieze kleren ingaan), precies voor diende…. Inmiddels heb ik me ook op dit terrein voortvarend ontwikkeld. Ik sta zelfs met enige regelmaat in de buurt van het fornuis. Ach, het hoeft niet lekker te zijn zeg ik altijd, als het maar voedzaam is.

Maar eigenlijk zijn dit geen taken voor een man, dus ik ben ook vreselijk veel tijd kwijt op 23 verschillende datingssites. En daar moet je jezelf natuurlijk afspiegelen als een aardige, lieve, romantische man, met diepgang… Dat willen vrouwen graag, maar dat soort mannen bestaan toch helemaal niet?? Maar goed helemaal eerlijk kan je niet zijn, anders kom je nooit aan het daten. Het zal u ongelofelijk verbazen, maar deze aardige, voorkomende, degelijke, badmintonnende ambtenaar krijgt, anders dan op de badmintonbaan, in de datingwereld geen poot aan de grond. Aanvankelijk was ik op zoek naar dames van maximaal 23 jaar op 3 kilometer afstand. Inmiddels is een vrouw van 73 jaar ook aanvaardbaar en het zoekgebied loopt inmiddels door tot in Zuid-Holland.

De verlate aanlevering van dit stukje wordt derhalve ook veroorzaakt door mijn dagelijkse en moeizame avonturen op de datingssites. Excuus hiervoor. Maar het einde lijkt in zicht, want ik ben al gezellig aan het chatten met een leuke meid van 68 uit Den Haag.

Groet,
Peter